Wolskie Biennale Rzeźby w Metalu z lat ‘60 było inspiracją do wystawy i dydaktycznej rozmowy na temat podstawowych zagadnień kompozycji przestrzennej. Alfabet języka wizualnego, od lat nauczany w warszawskiej ASP przez wybitnych dydaktyków, Oskara Hansena i Grzegorza Kowalskiego, jest wciąż żywym obszarem do studiowania i interpretacji. Język ten pozwala na operowanie analizą formalną, dzięki czemu możemy podjąć się krytycznego spojrzenia na Wolskie Biennale Rzeźby w Metalu.
Inspiracją do naszych odpowiedzi były zagadnienia zarówno kompozycyjnie jak i praca z materiałem. Metal jest trudnym, nieplastycznym tworzywem rzeźbiarskim. Podczas pracy wymaga koncentracji, skupienia, a także siły fizycznej i umiejętności technicznych. Cięcie, wiercenie, zginanie, czy formowanie metalu wymaga stosunkowo dużego nakładu pracy manualnej. Podjęliśmy próbę wykonania średnioskalowych kompozycji czasoprzestrzennych. Logistyka przedsięwzięcia sprawiła, że do kreacji użyliśmy materiałów prefabrykowanych: śrub, kątowników, płaskowników, profili zamkniętych. Spotkanie z metalem było dla studentek/ów doświadczeniem budującym nowe rzeźbiarskie obszary świadomości, jak również przygodą technologiczną.
Ekspozycji obiektów towarzyszy wideo-performatywna interpretacja geometrycznych rzeźb, umieszczonych w środowisku plenerowym i studyjnym.
Chcemy sprawdzić, w jaki sposób język formy rzeźbiarskiej sprzed 50 lat rezonuje z naszym współczesnym językiem abstrakcji i działań intermedialnych.
Muzeum Woli, ul. Srebrna 12, Warszawa 10.07 – 13.10.2024
prowadzący: Łukasz Kosela, Andrzej Kokosza, Aleksandra Murawska
studentki i studenci: Nadia Blatton, Magdalena Borzęcka, Wiktoria Chrzanowska, Marcelina Cychol, Awa Czubaszek, Aleksandra Koteras, Jan Łuczak, Zofia Mierzejewska, Julia Moczulska, Anna Murawska, Błażej Pytkowski, Alicja Rytowska, Olga Sztangret, Kamila Świrska, Nina Tabor, Aleksandra Wierucka
