Przedmioty teoretyczne

Celem zajęć Wprowadzenie do nauki o mediach i komunikacji społecznej jest wprowadzenie studentów do katalogu najważniejszych pojęć z zakresu medioznawstwa, z jednoczesnym wykształceniem umiejętności posługiwania się nimi przy prowadzeniu obserwacji i analizie oraz w dyskusji o podstawowych relacjach zachodzących w współczesnym świecie mediów. A także, w szczególności:

1. Umiejętności postrzegania siebie i innych twórców w interaktywnym systemie medialnym

2. Budowanie własnej perspektywy oceny zjawisk i procesów medialnych.

3. Znajomość podstawowych zagadnień współczesnych mediów; podstawowej terminologii medialnej, wybranej literatury fachowej i najważniejszych osiągnięć naukowców z tej dziedziny

Treści programowe nauczania:

• Pojęcie system medialnego,
• Komunikacja społeczna i medialna,
• Regulacje prawne,
• Media a demokracja
• Grupy medialne i nadawcy na rynku mediów w Polsce,
• System medialny w Polsce i wybrane systemy w świecie ( USA, W. Brytania, Francja, Niemcy.)
• Finansowanie mediów w Polsce i świecie
• Dualizm mediów,
• Cyfryzacja mediów – nowe technologie,
• Treść i forma przekazu medialnego
• Zajęcia wzbogacane są o prezentacje filmów i dyskusje,

Treści programowe nauczania:

Wykłady obejmują linearną historię fotografii. Analizowany jest wpływ wynalazku fotografii na rozwój kultury. Omawiane zagadnienia traktujące fotografię jako dyscyplinę wiedzy, narzędzia poznania i języka obrazu dotyczą zarówno jej społecznych funkcji jak i wzajemnych relacji pomiędzy fotografią i sztuką. Opisywane zjawiska przedstawiane są w kontekście inspiracji prowadzących do współczesnych realizacji z udziałem fotografii, wskazując równocześnie na możliwości wykorzystania wiedzy teoretycznej we współczesnych praktykach artystycznych.

Treści programowe nauczania:

Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów ze sproblematyzowaną wiedzą na temat sztuki filmu oraz sztuki wideo jako fenomenów artystycznych, poszerzoną o zagadnienia powiązane z szeroko rozumianą kulturą audiowizualną i animacją (związki animacji z malarstwem; animowane dokumenty i wideoklipy). Oprócz zagadnień związanych z historią plastyki filmu aktorskiego, animowanego, eksperymentalnego oraz sztuki wideo, omawiane są problemy zarówno strony formalnej, jak i treściowej dzieła filmowego. Ponadto studenci poznają sposoby i rodzaje analizy dzieła filmowego.

Treści programowe nauczania:

W odróżnieniu od innych nauk humanistycznych i społecznych antropologia kultury interesuje się także tymi formami ekspresji plastycznej, które ujawniają się samorodnie/spontanicznie, towarzyszą komunikacji społecznej oraz wielu innym procesom, włączając w to sferę konfliktów politycznych i światopoglądowych. Związek szeroko rozumianej sztuki ze zrytualizowanymi formami zachowań społecznych, które wywodzą się wprost ze świata kultur archaicznych, jest nadal silny i bezpośredni, mimo gwałtownie zmieniających się warunków funkcjonowania kultury wizualnej. Stąd w programie przedmiotu takie zagadnienia jak tabu i transgresja, karnawał: czas święta, synkretyzm i naiwność w sztuce, obcość, płeć kulturowa, twarz i wizerunek (ikona), kolor, ornament i znaczenie w świecie archaicznym i sztuce współczesnej.

Treści programowe nauczania:

Zajęcia w mniejszym stopniu konfrontują studentów z archetypiczną wykładnią filozofii sztuki, zwaną od końca 18 wieku estetyką, i zapoznają ich z teorią kluczowych przemyśleń w tym zakresie, od Arystotelesa, przez Schopenhauera do Welsch’a. Punkt ciężkości koncentruje się na historycznym i przede wszystkim współczesnym skrzyżowaniu myśli i twórczości artystycznej w dziedzinie sztuk plastycznych z prądami filozoficznymi, politycznymi, religijnymi i estetycznymi. Stąd zajęcia w formie dyskusji przewidują omawianie korelacji, jakie zachodzą między sztuką a polityką, religią, nurtami filozoficznymi, czy także konkretnymi wydarzeniami, kształtującymi wyobraźnie społeczeństwa polskiego i europejskiego od lat 2 wojny światowej. Na tej szerokiej makro płaszczyźnie w centrum omawianych zagadnień figurują choćby takie jak: wolność sztuki i jej granice, obecność w kontekście Holocaustu, granice oddzielające sztukę od kiczu, obecność sztuki w popkulturze, czy jako funkcję współczesnej estetyki.

Treści programowe nauczania:

Jak wygląda współczesny art world? Kim są najważniejsi kuratorzy i galerzyści w Warszawie? Ile jest liczących się galerii w stolicy i czym się od siebie różnią? Jaki model funkcjonowania mają? Czy państwowe i prywatne galerie działają tak samo i czy przychodzą do nich ci sami ludzie? Jak powstają współczesne wystawy i czy ten model kuratorstwa różni się jakoś od tego z przeszłości? Kto pracuje przy wystawach i czy model white cube-u ciągle trzyma się mocno? Czy sztukę można pokazać tylko w galerii, a co za tym idzie, czy, żeby zaistnieć artystycznie, trzeba się najpierw gdzieś wystawić? Jak sztuka funkcjonuje w świecie wirtualnym? Celem zajęć, najogólniej mówiąc, jest wyposażenie początkującego artysty w kluczowe informacje na temat tego, w jaki sposób poruszać się w art world-zie. Student będzie mógł wiedzę zaczerpnąć u „źródła” podczas odwiedzania wystaw i spotkań z kuratorami najważniejszych warszawskich galerii, zarówno tych funkcjonujących niezależnie jak i państwowych.

Ramowe treści programowe:

Treści skupione są na zainteresowaniach twórczych konkretnych dyplomantów oraz merytorycznej, formalnej i technicznej stronie przygotowywania magisterskiej teoretycznej pracy dyplomowej.

Wybrane treści dotykają nauk humanistycznych i społecznych, literatury pięknej i publicystki, często w ujęciu interdyscyplinarnym, zahaczają o inne dziedziny twórczości, nauki i działalności człowieka.

Zajęcia poświęcone są ugruntowaniu wybranej tematyki, idei czy postaw.

Powinny służyć powstaniu magisterskiej teoretycznej pracy dyplomowej, czyli tekstu o przyjętej liczbie stron, spełniającego kryteria uzasadnione rangą kwalifikacji uczelni wyższej o profilu ogólnoakademickim.

Mają także na celu przygotowanie do obrony pracy magisterskiej w zakresie pracy teoretycznej.