Pracownia od 3 do 6 semestru studiów I stopnia, dyplomująca I stopień
Treści programowe nauczania
Pracownia Przestrzeni Audiowizualnej zajmuje się badaniem przestrzeni, form rzeźbiarskich i aktywności performatywnej w kontekście rejestracji wideo. Działania studenckie rejestrowane są na kilka kamer wideo a następnie poddawane edycji w systemie wielo-kamerowym. Dodatkowo pracownia zajmuje się badaniem aktywności przestrzenne w systemie wideo 360 stopni.
Pracownia kładzie silny nacisk na komponent kompozycyjny obecny w dydaktyce prof. Oskara Hansena, rozwijanej następnie na Wydziale Sztuki Mediów przez prof. Grzegorza Kowalskiego.
"Kompozycja czasoprzestrzenna" Koło Naukowe Forma Otwarta / 2024-02-22 // fot. Aleksandra Murawska
Koła Naukowe
Koło Naukowe Przestrzeń Audiowizualna Koło naukowe zajmuje się poszerzaniem i wychodzeniem poza zagadnienia programowe Pracowni Przestrzeni Audiowizualnej. Jest pomostem pomiędzy nauczaniem a kształceniem (dydaktyką partnerską).
Koło naukowe zajmuje się studiowaniem i reinterpretację obszarów dydaktyki podstawowej oraz zagadnień kompozycyjnych Oskara Hansena oraz Grzegorza Kowalskiego.
Działanie wspólne podczas zadania "Obszar Wspólny / Obszar Własny", WSM 2023-03-09
Zajęcia
Zajęcia mają na celu nauczenie podstaw kompozycji czasoprzestrzennej, procesu przekształceń, operowania językiem form wizualnych. Studentki i studenci poznają krok po kroku zależności kompozycyjne form przestrzeni.
Na latach starszych tematy zadań wprowadzają problematykę zagadnień czasoprzestrzennych oraz performatywnych o rosnącym stopniu trudności.
Narzędziem rejestracji są: aparat fotograficzny i kamera wideo, kamera 360°. Narzędziem syntezy są: montaż i elektroniczne środki przekształcania obrazu.
Korekta w pracowni, ćwiczenie: Kompozycja wielu profili – przestrzenność rzeźbiąc, 1960. Studio work on the exercise Composition of multiple profiles—spatiality through sculpting, 1960.
Od lewej / Left to right: Anna Hebdzyńska, Barbara Cybulska, Grzegorz Kowalski, Elżbieta Dembińska-Cieślar, Emil Cieślar, Oskar Hansen. Fot. / Photo: Marek Holzman
Oskar Hansen od 1952 roku prowadził Pracownię Brył i Płaszczyzn w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, na Wydziale Architektury Wnętrz, pod kierunkiem Jerzego Sołtana. Nazwa pracowni nawiązywała do przedwojennej Pracowni Brył i Płaszczyzn Józefa Czajkowskiego. Od 1955 r. Oskar Hansen prowadził Pracownię Kompozycji Brył i Płaszczyzn na Wydziale Rzeźby. Od 1981 roku prowadził Międzywydziałową Katedrę Plastyki Zintegrowanej. Dwa lata później przeszedł na emeryturę.
W 2009 Grzegorz Kowalski, w ramach nowo powstałego Wydziału Sztuki Mediów ASP w Warszawie, utworzył Pracownię Kompozycji Brył i Płaszczyzn nawiązującą programem do dydaktyki hansenowskiej. W Pracowni nauczano podstaw języka wizualnego studentów I i II roku. Równolegle na latach starszych Grzegorz Kowalski kształcił studentów w ramach Pracowni Przestrzeni Audiowizualnej, zwanej Kowalnią, przeniesionej z Wydziału Rzeźby. Asystentami Grzegorza Kowalskiego byli wówczas Łukasz Kosela i Tomáš Rafa.
W 2018 roku Grzegorz Kowalski przekazał Łukaszowi Koseli prowadzenie Pracowni Brył i Płaszczyzn na Wydziale Sztuki Mediów .
W latach 2020-2022 Grzegorz Kowalski prowadził dydaktykę na Wydziale Wzornictwa ASP w Warszawie.
W 2023 Łukasz Kosela zmienił nazwę Pracowni Brył i Płaszczyzn na Pracownię Przestrzeni Audiowizualnej. Grzegorz Kowalski przyjął zmianę nazwy z entuzjazmem. Oficjalnie zmiana nazwy funkcjonuje od X 2023.
165x165x165 to praca o bolesnym procesie przewartościowania i próbie redefinicji swojego człowieczeństwa. Podjęłam próbę zbadania współistnienia i konfliktu pierwiastka zwierzęcego i ludzkiego. Skonstruowałam rodzaj gry przestrzennej opartej na relacji człowieka, będącego częścią przyrody i geometrycznego obiektu, z którym wchodzi on w interakcję.
Eksploracja granicy dzielącej świat człowieka i zwierzęcia odbywa się w aluminiowo-stalowym sześcianie usytuowanym w otwartej przestrzeni przyrody, a jego wymiary opierają się na wysokości mojego ciała. Geometryczna forma oparta na konstrukcji należy do świata kultury i jest rodzajem mojego alter ego. Opowiadając się za swoją zwierzęcością, badam połączenie, które zachodzi pomiędzy mną a obiektem. Badanie sześcianu oraz jego powolna dekonstrukcja jest w rzeczywistości zmaganiem z samą sobą, a moim celem uwolnienie się z opresyjnej konstrukcji.
Aktualności
Wystawa
Wystawa „Formy w przestrzeni otwartej” w Muzeum Woli
Bez kategorii
wystawa Katedry Przestrzeni Wirtualnej z cyklu „Przyszłość, która się zdarzyła. Wolski przemysł i sztuka”
