Elisabeth Sonneck w Galerii Spokojna

Scrollpainting140 La vie florissante – Les fleurs du macabre
Artystka: Elisabeth Sonneck
Galeria Spokojna, Akademia Sztuk Pięknych, Wydział Sztuki Mediów, ul.
Spokojna 15, 01-044 Warszawa
czas otwarcia podczas Fringe:
28.09 I 17:00-21:00
29.09 I 12:00-19:00
28.09 I 18:00 Elisabeth Sonneck spotkanie z artystką
28.09 I 17:00, 19:00 Saba Litwińska performance dźwiękowy
czas trwania wystawy: 28.09 – 20.10

W swoich instalacjach site-specific Elisabeth Sonneck pracuje z długimi, malowanymi paskami papieru, które utrzymują delikatną równowagę ze znalezionymi przedmiotami codziennego użytku. Jej obrazy
na papierze ukazują zróżnicowane spektrum barw, rozwijane odręcznymi, powolnymi pociągnięciami pędzla, niczym muzyczna improwizacja podkreślająca moment powstania i fizyczne działanie.

Malarska twórczość Sonneck kładzie nacisk na bezpośredni proces: liczne, naprzemienne końce półprzezroczystych pociągnięć pędzla ukazują wyłanianie się niuansów kolorystycznych i rytmu, zarówno w ostrych dysonansach, jak i w ledwo zauważalnych przesunięciach.
Instalacje w pomieszczeniu również podążają za tą dynamiką. Nie pokazują stabilnych rzeźbiarskich brył, ale raczej sytuacje, które istnieją tylko przez czas trwania wystawy – często utrzymywane w
niepewnej równowadze, na granicy przewrócenia się.

Szczególne cechy każdej przestrzeni odgrywają ważną rolę. Są aktywowane w celu fizycznego przywiązania, ale nie są atakowane za pomocą gwoździ i śrub. Okoliczności te stwarzają także kontrast w stosunku do złożonego, wrażliwego malarstwa i podważają zwyczajową hierarchię i wartość ekonomiczną „dzieł sztuki” i urządzeń pomocniczych, zwłaszcza że znalezione przedmioty są często połamane, zniszczone i nie nadają się już do użytku.
Mówiąc metaforą biografii, fazy wzrostu, autonomiczna produkcja studyjna i utrata użyteczności wytworzonych rzeczy są symbiotycznie powiązane w równowagach papierowych kompozycji.

Od 2020 roku Elisabeth Sonneck realizuje również długoterminowy projekt site-specific zgodny z tą tematyką, pod tytułem La vie florissante – Les fleurs du macabre.
Przedmiotem badań był stary cmentarz w małej wiosce na południu Francji, pokazany na filmie
zarówno w szczegółowych studiach kolorystycznych na papierze jak i na nieobrobionych zdjęciach tego miejsca telefonem komórkowym.

W południowej Francji artystka badała szczegółowe spektrum kolorów naturalnych i sztucznych kwiatów, które początkowo przypominały swoje naturalne modele, każdy w fazie rozkładu. Podczas blaknięcia pod
wpływem światła słonecznego pojawia się coraz bardziej uderzająca różnica. Sam kwiat jest już metaforą dialektycznego, nierozerwalnego splotu życia i śmierci.

Spojrzenie Sonneck na ten temat upłynnia metaforę w spektrum barw stanów doczesnych, w obszarze napięcia pomiędzy naturą a sztucznością. Bez uciekania się do reprezentacji, skupia percepcję wyłącznie na konkretnych niuansach koloru i związanej z nim rzeczywistości emocjonalnej, aby podążać za cyklicznym pytaniem: jak pamiętamy, jak zapominamy i co (nie) pozostaje.

zdjęcia: Yang Rui, Marco De Rosa
plakaty: Marek Maiński