Pracownia Gościnna

Pracownia Gościnna Agaty Ingarden: Myślenie Magiczne

Pracownia koncentruje się na eksplorowaniu tego, co magiczne, dziwne i osobliwe w sztuce współczesnej. Odwołując się do teorii magii, zakładającej transformację obiektu poprzez intencję, oraz do koncepcji Marka Fishera oraz Gillesa Deleuze’a i Félixa Guattariego. Zajmujemy się transformacyjną mocą materiału, eksperymentem z technikami i pracą z tym, co nieoczywiste, niewyjaśnione i wymykające się klasycznym kategoriom.

Istotną częścią pracowni jest kolektywna krytyka, wspólne poszukiwanie formy najlepiej odpowiadającej intencji oraz energii danego projektu, a także tworzenie bezpiecznej, wspierającej przestrzeni wymiany spostrzeżeń z uwzględnieniem indywidualnych wrażliwości osób studenckich.

Podstawą myślenia w pracowni są następujące teorie:

1. Gillesa Deleuze i Félix Guattari – inspiracje dla praktyki artystycznej

Przepływy i transformacje

• Pracownia traktuje rzeczywistość i materiały jako dynamiczne przepływy energii i form.
•  Materiał nie jest bierny,  sam podpowiada kierunki pracy, otwierając proces twórczy na nieprzewidywalność.

Sprawczość materii (agencja)

• Za Deleuze–Guattarim przyjmujemy, że materia ma własną aktywność i zdolność „współtworzenia” dzieła. 

Deterytorializacja – wyjście poza znane ramy

• Eksperyment rozumiemy jako świadome wymykanie się konwencjom, nawykom
  i oczekiwaniom.
• Praca ma prawo zmienić kierunek, medium czy strukturę,  tworząc własną linię ujścia.

Pomyłka jako proces

• Praktyka rozwija się w czasie, a osoba artystyczna nie musi mieć „wypracowanego stylu”. 
• Pracownia wspiera ewolucję, zmianę, poszukiwanie i brak jednoznacznych definicji. 
• Błąd nie jest porażką, lecz możliwością, odchyleniem, które otwiera nowe linie stawania się. 
• Pomyłka uruchamia proces twórczy, pozwala wymknąć się ustalonym strukturom i wytworzyć coś, co wcześniej nie mogło powstać.

2. Mark Fisher – pracownia jako przestrzeń dziwności i nowych możliwości

The Weird and The Eerie, Dziwaczne i Osobliwe, 

Sztuka, która narusza normy percepcji:

Dziwne –  to, co obce, nie pasujące, nienaturalne wobec znanego świata.

Osobliwe –  to, co ujawnia brak lub obecność czegoś, co nie powinno się tam znaleźć.

Pracownia zajmuje się także tym, co odrzucone lub uznane za nieistotne. Elementy wypierane przez społeczność ujawniają jej granice, normy i lęki – pokazują, jak działa struktura wspólnoty. Dzięki temu dziwność staje się narzędziem krytycznego myślenia.

Pragnienie poza kapitalizmem

Idąc za Fisherem, rozumiemy sztukę jako przestrzeń, która może działać poza logiką produktywności. Eksperyment, intuicja, magia i porażka funkcjonują tu jako formy sprzeciwu wobec dominujących narracji.

Estetyka jako portal

Dzieło sztuki traktujemy jako miejsce, gdzie rzeczywistość może zostać „przeprogramowana”. Pracownia wspiera tworzenie prac, które otwierają nowe możliwości świata.

3. Teoria Magii –  myślenie o intencji i transformacji

Magia w pracowni funkcjonuje jako metafora procesu twórczego: uważność, symbolika i energia pracy wpływają na formę dzieła i na doświadczenie odbiorcy.

Magia jako transformacja poprzez intencję

W ujęciu antropologicznym magia to działanie, w którym intencja, symbol, uwaga i energia mają moc przekształcania rzeczywistości, materialnej i percepcyjnej.

Przenosząc to na praktykę artystyczną: proces staje się rytuałem zmiany, a materiał nośnikiem symbolicznej przemiany.

Magia jako „sztuka powodowania zmian zgodnych z wolą”

Intencja jest punktem wyjścia,

Materiał staje się partnerem działania,

Energia osoby artystycznej generuje zmianę,

Dzieło jest zapisem procesu transformacji.
Dzieło nie jest sumą swoich elementów.

W procesie twórczym pojawia się emergencja- moment, w którym z połączenia elementów wyłania się coś jakościowo nowego.

Powstaje odrębny świat: własna logika, energia, potencjał znaczeniowy.