Przedmiot do wyboru na II stopniu studiów w ramach Pracowni Kreacji Fotograficznej.
Treści programowe nauczania:
W swojej praktyce dydaktycznej staram się stworzyć studentom środowisko zbliżone do realiów świata artystycznego, w którym będą funkcjonować po ukończeniu Akademii. W mojej opinii szkoła jest pewnego rodzaju bezpiecznym symulatorem, w którym można przetestować przebieg określonych procesów związanych z funkcjonowaniem jako artyst(k)a. Dlatego zadania, które realizujemy w pracowni oparte są na realnych założeniach, bezpośrednio nawiązujących do wydarzeń ze świata sztuki.
Przykładem może być działanie, polegające na przygotowaniu projektu wystawy do realizacji w Pawilonie Polskim, prezentowanej w ramach międzynarodowej wystawy sztuki w Wenecji, sformułowane w oparciu o autentyczne ogłoszenie na stronach Ministerstwa Kultury i Sztuki i polegające na opracowaniu koncepcji, scenariusza wystawy oraz jej wizualizacji . Aby rzetelnie przygotować koncepcje wystaw, studenci muszą posiąść wiedzę teoretyczną – zapoznać się z dostępnym na stronie Zachęty archiwum projektów konkursowych na Biennale w Wenecji oraz z archiwum wystaw w Pawilonie Polskim dokumentującym zrealizowane, wygrane projekty.
Inny przykład to z kolei gotowy format wystawy, podejmującej refleksję nad medium fotografii we współczesnym świecie. Tytuł wystawy: How To Win At Photography : Image Making As Play, sprowadza de facto zadanie do próby zrealizowania serii serii zdjęć będącej tzw highlightem. Aby określić skalę porównawczą, studenci zapoznają się twórczością zaproszonych do wystawy wybitnych artystów, którzy wzięli udział w wystawie (Jeff Wall, Thomas Demand, Mikolaj Grospierre, Bownik, Cindy Sherman, Kwiekulik, Joanna Piotrowska, Ren Hang).
Wierzę, ze młody wiek nie jest dla studentów ograniczeniem, wręcz przeciwnie – są oni w szczycie swoich możliwości. Swoją działalność jako pedagożki postrzegam jako uświadomienie im własnego potencjału, dlatego zadania mogą się niekiedy wydawać zbyt ambitne. Moja praktyka pokazuje jednak, że odpowiednio zmotywowani, są w stanie bardzo mądrze konceptualizować własne idee. Studenci nie są bynajmniej osamotnieni w swojej pracy – moje uczestnictwo w procesie nie polega jedynie na akceptowaniu przyniesionych propozycji. W razie potrzeby wspólnie, również przy udziale innych uczniów, opracowujemy możliwie najlepsze rozwiązania.
Bardzo istotnym elementem mojej metody dydaktycznej jest kładzenie nacisku na koncepcję oraz aspekt formalny pracy. Staram się zniechęcać studentów do traktowania dzieła sztuki jak ilustracji postawionych ideologicznych tez. Próbujemy wychodzić od założeń formalnych, które skonceptualizowane, dopiero w późniejszym procesie staja się nośnikami idei, zgodnych z zainteresowaniami i przekonaniami samych studentów, nie moimi. Dlatego zadania i działania w mojej pracowni skupiają się na określaniu założeń formalnych oraz próbie stawiania pytań, zamiast formułowania odpowiedzi. To ostatnie, jest też podstawowym założeniem mojej twórczości.
-
dr Aneta Grzeszykowska
