Fossil Fuel is Your Jewel | Sara Piotrowska i Maciej Szczęśniak
Fossil Fuel is Your Jewel
otwarcie wystawy: czwartek 30.01.2025 godz. 18.00
czas trwania wystawy: 31.01 - 09.03.2025
godziny otwarcia: śr. - nd. : 12.00 - 18.00
Fundacja Alina, ul.Brzozowa 31/33 lok.1 Warszawa
Życie w czasach szóstego wymierania przynosi sygnały o końcu w swoich najbardziej powszednich aspektach. Zwykła rozmowa o cenach paliw, do niedawna najwyżej niewinny small-talk przed wyjazdem na wakacje, zaczyna teraz skupiać w sobie wszystkie symptomy ogólnego kryzysu; zapaści klimatycznej, kurczących się zasobów i wojen. Zwykłe rozmowy o autach tracą beztroskę gdzieś między frustracją przy dystrybutorze a poczuciem głębokiej ekologicznej winy. Naszą codziennością stało się nawigowanie między poczuciem winy, a głęboką melancholią.
Ta dychotomia staje się charakterystyczną cechą naszej rzeczywistości, stawiając nas między poczuciem odpowiedzialności za produkcję co2, a pragnieniem (pozornie) „normalnego” funkcjonowania wzorem poprzednich pokoleń. Godzenie się z melancholią jako immanentną cechą życia w cieniu schyłku szczególnie intensywnie formułuje pokolenia Millenium, Z i kolejne. Moralny przymus odpowiedzialności i wspomnienie wcześniejszej beztroski opartej na paliwach kopalnych tworzą osobliwy stan petromelancholii i chroniczny dysonans, które stanowią główną oś tematyczną wystawy.
Kolejne elementy wystawy pomyślane są jako nośniki napięcia między romantyzmem drogi i minionego dobrobytu, a obecnym stanem niepokoju i dystopijnych wizji. Wystawa ma stanowić rodzaj soczewki, w której obok ponadczasowych marzeń o szczęściu, małych przyjemnościach, komforcie, skupiają się strach i rosnące poczucie winy. Manifestem wystawy jest otwierająca ekspozycję praca “It’s ok”, w której widmo katastrofy nie tylko nie zwalnia nas z bycia odpowiedzialnymi za siebie nawzajem, ale potęguje wrażenie więzi. Podzielenie się niepokojem może służyć także budowaniu szczególnej wspólnoty wszystkich żyjących w cieniu “zegara zagłady”.
Life in times of the Sixth Extinction brings the signals of the end in its most everyday aspects. Ordinary conversation about fuel prices, until recently at most just an innocent small-talk before going on holiday, is now beginning to aggregate all the symptoms of a general crisis; climate collapse, dwindling resources, and wars. Ordinary car talk loses its carefree feel somewhere between frustration at the petrol pump and deep ecological guilt. Our everyday life has become one of navigating between guilt and deep melancholy. This dichotomy is becoming a defining feature of our reality, placing us between a shared responsibility for CO2 production and a simple desire to function ‘normally’ along the models of previous generations. Accepting melancholy as an immanent feature of life in the shadow of decline is particularly intensely formulating the Millennial, Z, and subsequent generations. The moral compulsion for responsibility and the memory of an earlier carefree life based on fossil fuel prosperity create a peculiar state of petromelancholy, which forms the main theme of the planned exhibition.
The subsequent elements of the exhibition are conceived as triggers of the tension between the romanticism of the road and past prosperity, and the current state of anxiety and dystopian visions. The exhibition is intended as a kind of lens in which fear and a growing sense of guilt are focused alongside timeless dreams of happiness, small pleasures and comfort. The manifesto of the exhibition is the opening work ‘It's ok’, in which the spectre of disaster not only does not absolve us from being responsible for each other, but heightens the impression of connection. Sharing anxiety can also serve to build a special community of all those living in the shadow of the ‘doomsday clock’.
