„The Frame Problem”
„The Frame Problem” funkcjonuje w naukach społecznych, ukazując pewną
sprzeczność: potrzeba określenia wyraźnego obszaru badań, który
umożliwia ich rozpoczęcie i przeprowadzenie, jednocześnie prowadzi do
ograniczeń poznawczych. Z jednej strony precyzyjne zdefiniowanie
kontekstu jest niezbędne do skutecznej analizy badanego zjawiska, z
drugiej – ustalenie granic badania wiąże się z ryzykiem zawężenia
perspektywy i pominięcia istotnych elementów. W rezultacie konieczność
wyznaczenia ram badawczych może prowadzić do ignorowania kontekstów i
zmiennych, które są istotne, ale nie zostały uwzględnione w pierwotnym
założeniu.
„The Frame Problem” występuje także w logice i badaniach nad sztuczną inteligencją, gdzie przyjęty punkt odniesienia – jako punkt wyjścia – kształtuje efekt końcowy.
Każdy algorytm, podobnie jak ramy w naukach
społecznych, działa w obrębie określonych założeń, co wpływa na sposób
interpretacji i przetwarzania danych oraz na wnioski, które mogą z
nich wynikać. W tym kontekście odpowiednie sformułowanie „ram”
algorytmu determinuje, które informacje zostaną uznane za istotne, a
które zostaną pominięte.
Zaprojektowana przez nas mobilna konstrukcja może pełnić zarówno
funkcję „tworzącej kadr” przestrzeni, jak i samej „ramy”, w kontekście
której obrazy, obiekty czy urządzenia przyjmują różne znaczenia. W
zależności od przyjętego punktu odniesienia, elementy te mogą wchodzić
w nowe interakcje, nie tylko ze sobą nawzajem, ale także z otoczeniem.
W ten sposób nasza konstrukcja staje się narzędziem do redefiniowania
kontekstów i poszerzania granic poznania, umożliwiając eksplorację
nowych relacji między przestrzenią, technologią, dźwiękiem, słowem,
ruchem i obrazem.
Uczestnicy wystawy
Karol Jaworowski
Krzysztof Olszewski
Marek Maiński
Radosław Sirko
Marta Kawecka
